blog- artykuły

Szanowny Rodzicu,

pierwsze dzwonki już za nami.

 

Dla dzieci powrót do szkoły to emocjonujący moment. Rozpoczęcie roku szkolnego to okazja do spotkania się z dawno niewidzianymi kolegami i koleżankami, ulubionymi nauczycielami, do zawierania kolejnych znajomości oraz stawiania przez sobą nowych wyzwań i celów. Jednak dla niektórych dzieci ten emocjonujący czas może być równocześnie nieco trudny. Uczniowie i uczennice klas I wchodzą w nowe środowisko i często potrzebują czasu na adaptację. Uczniowie i uczennice klas IV pożegnali swojego nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej i od nowego roku rozpoczynają naukę wielu przedmiotów oraz wchodzą w odmienny system oceniania. Uczniowie i uczennice szkół ponadpodstawowych zmieniają całkowicie środowisko. Nawet budynek i droga do szkoły są czymś obcym i  nowym, a większość z nich nie zasiądzie już w szkolnej ławie z zaufanym kolegą czy koleżanką.

Powrót do szkoły czy rozpoczęcie nowego etapu edukacyjnego może być obarczone stresem, przede wszystkim dla młodych ludzi, którzy doświadczali w przeszłości niepowodzeń na polu edukacyjnym lub społecznym. Mogą pojawić się wówczas  pytania: „Czy poradzę sobie z nauką”? „Czy rówieśnicy mnie zaakceptują”? „Czy znowu będą się ze mnie śmiali”? Czy nauczyciele mnie polubią”? itd.

 

Co możesz zrobić żeby wesprzeć swoje dziecko?

 

1.Daj dziecku swoją uwagę. Zapewnij, że jesteś dostępny i chętny do rozmowy gdy będzie Cię potrzebować, ale nie naciskaj.

2.Staraj się inicjować rozmowy z dzieckiem w sytuacji, kiedy jesteście zrelaksowani i nigdzie się już nie spieszycie.

3.Obserwuj i słuchaj uważnie co dziecko mówi w sytuacjach swobodnych i w sytuacji zabawy. Niektóre lęki i obawy dziecka mogą uwidocznić się wtedy, kiedy mniej kontroluje swoje zachowanie.

4.Nie zrażaj się  jeśli dziecko nie zawsze od razu chce mówić o swoich problemach. To nie znaczy, że  Cię nie kocha lub Ci nie ufa. Może zwyczajnie nie chcieć przysparzać Tobie dodatkowych problemów i zmartwień a  może obawia się, że nie spełni tych oczekiwań, które myśli, że wobec niego masz?

5.Jeśli nie podejrzewasz, że zdrowie Twojego dziecka jest w niebezpieczeństwie, staraj się unikać nadmiernego wchodzenia w jego przestrzeń i prywatność (przeszukiwanie telefonu, plecaka itd.). To może nadszarpnąć jego zaufanie wobec Ciebie (szczególnie dziecka nastoletniego).

6.Nie bagatelizuj problemów swojego dziecka i nie neguj jego emocji. Staraj się unikać ogólnych komunikatów: „Wszystko będzie dobrze”, „Nie warto się tym przejmować”. Staraj się poszukać razem z dzieckiem sposobu na rozwiązane jego problemu i wyjście z trudnej dla niego sytuacji.

7. Poszerz perspektywę swojego dziecka- wskaż innych dorosłych do których może zgłosić się po pomoc (nauczyciel, ulubiona ciocia, psycholog lub pedagog szkolny, telefon zaufania itd.).

8.Podczas rozmowy z dzieckiem o jego problemie, staraj się zachować spokój i nie okazywać nadmiernie własnych emocji (szczególnie tych negatywnych- złości, lęku itd.). To może wzmocnić podobne uczucia u Twojego dziecka (np. „skoro nawet mama się boi, że jak dostałem znowu jedynkę

z matematyki to nie zaliczę klasy, to chyba mój lęk przed matematyką jest uzasadniony”) lub spowodować, że w przyszłości będzie mniej chętnie zwracać się do Ciebie po pomoc (np. „nie powiem tacie, że Olek dalej mnie obraża, bo zaraz znowu zadzwoni do jego rodziców i dopiero będę miał u niego przechlapane”).

9. Pamiętaj, Twoje dziecko Cię obserwuje, słucha i uczy się od Ciebie. Nie bój się sam prosić
o wsparcie i pomoc w trudnych dla Ciebie sytuacjach.

 

 

 

                                                                                                      mgr Agata Karpina-psycholog

​

​

Vilda Clinic - prywatne gabinety medyczne